Jest to pokój na piętrze w północno-zachodnim narożniku domu, o powierzchni blisko 20 m². Jest to pierwszy pokój na piętrze, który był odnawiany. Przez lata nie był jednak użytkowany, aż w końcu stał się graciarnią. Na tym pokoju stawiałem swoje kroki jako tynkarz.

W pokoju tym 11 lipca 2019 natrafiłem na Panią Kitler ze swoim jedynym dzieciątkiem, który później nazywało się Agent Kluseczka. Kotkę z kociaczkiem przeniosłem do pokoju z kominkiem, ale następnego dnia kotka gdzieś wyniosła kociaka i nie widziałem już malucha ponad miesiąc. Byłem przekonany, że maleństwo już nie żyje. Kotka karmiła inne kociaki. Ale pewnego dnia na strychu zobaczyłem, że z wśród podrośniętych kociaków przez moment mignęło mi coś mniejszego. Okazało się, że był to Agent Kluseczka. Prawdopodobnie kotka ukryła go gdzieś pod podłogą i chyłkiem wymykała się go karmić.

29 sierpnia 2020. Po remoncie dachu coraz częściej myślałem o przygotowaniu pokoju do zamieszkania. W pokoju jest coraz więcej książek.

Pokój pełnił rolę graciarni do wiosny 2021. Postanowiłem doprowadzić go do stanu używalności. Po remoncie dachu widok przez okno stał się mniej przykry. Przed remontem można było przez okno oglądać zrujnowany dach przybudówki i rozpadające się kominy. Po remoncie dachu wiosną 2020 już tylko kominy źle wyglądały. Ale i na nie przyjdzie kolej.

Z pokoju powyrzucałem meble, które mi tam nie pasowały. Przeszlifowałem nieco podłogę, aby z grubsza usunąć łuszczącą się farbę. Zmieniłem żyrandol na ładniejszy, wykonany z mosiądzu. Do pokoju zostały wniesione meble głównie w stylu eklektycznym, w większości z końca XIX wieku. Przemeblowanie było robione dość często, w miarę wnoszenia kolejnych mebli na górę. Ciągle jeszcze brakuje właściwego, dużego łóżka. Wypatrzyłem odpowiednie, ale okazało się, że brakuje do niego boków. Muszę jakieś dopasować. Szczyty łóżka bardzo mi się podobają i pasują do reszty mebli. Wiosnę, lato i jesień 2021 nocowałem w tym pokoju. Można było w nim oderwać się od wszystkich codziennych spraw, które zostawały na parterze. Przez otwarte okno można było słuchać nocnych żabich koncertów i od świtu ptasich. Pokój stał się moim centrum segregacji książek, które zwoziłem do Dębian. W tym roku przywiozłem ich niemal dwie tony. Sypiałem na bardzo wąskim, wiejskim łóżku, a przy tym wysokim. Początkowo wydawało mi się, że w czasie snu będzie ryzyko upadku z tego wysokiego łóżka, ale szybko okazało się, że bardzo dobrze się na nim śpi, a dzięki temu, że było wąskie, było bardzo przytulne. Przychodząc do tego pokoju czułem, że przenoszę się niemal do jakiegoś innego świata. Po południu słońce wpadało przez okno i tworzyło wyjątkową atmosferę. W listopadzie 2021 przywiozłem w końcu bardzo stary fotel z wymieniną tapicerką, kupiony w Grajwie. Jest to kolejny element wyposażenia, kóry pozwoli odpłynąć w inną rzeczywistość z książką w ręku. Jest tam też kilka krzeseł, każde inne, ale łączy je ten sam styl.  Bardzo mocno odczuwam brak pieca w tym pokoju, ale jeszcze nie zdecydowałem, który z pieców odbuduję w tym pokoju.

Stary fotel po liftingu. Dostał nową tapicerkę, ale niesiety, nie ma już tej wygody siedzenia, co przed odnowieniem. Siedzisko jest za bardzo wypukłe.

Nastrój ciepłych czerwcowyh i lipcowych wieczorów wzmacniałem zapachem kadzidełek, które za jakieś zupełnie drobne pieniądze kupiłem w sklepie ogrodniczym. Jak patrzę na to pudełko z kadzidełkami, to zawsze bierze mnie refleksja, jak niską wartość ma ludzka praca w Indiach. Wszystki to zostało wykonane ręcznie, powycinane, szlifowane, klejone, kadzidełka ręcznie wykonywane, zawijane w folię. Pudełko nawet jest inkrustowane mosiężnymi gwazdkami. I to wszystko za cenę kilku-kilkunastu minut naszej pracy w Europie.

W połowie czerwca 2022 w pokoju dokonałem kolejnego przemeblowania. W miejsce kilku usuniętych mebli wstawiłem długą komodę i jednodrzwiową szafę (tymczasowo). Komoda wymaga jeszcze kilku drobnych napraw, ale można już ją użytkować. Pochodzi prawdopodobnie z końca XIX wieku. Dopasowałem do niej długą i niską koronę, która zabezpiecza drobiazgi przed spadaniem na podłogę przez szparę z tyłu komody. Korona pochodzi prawdopodobnie z jakiegoś łóżka lub z francuskiej komody z połowy XX wieku. Szafa jest znacznie starsza. Będzie jednak zmieniona na inną, bardziej pasującą zarówno stylem jak i cechami użytkowymi.

Zegar po wyczyszczeniu i wyregulowaniu dodaje pokojowi dużo nastroju, wybijając pełne godziny i połówki. Gong przypomina bicie dzwonów, jest dźwięczny i donośny. Nie jest jednak uciążliwy, a tworzy bardzo miłe tło, pasujące do tego miejsca.

Koty dość szybko odkryły, gdzie można spojnie pospać w moim towarzystwie, do tego na miękkiej i czystej pościeli. A dodatkowo odpoczynek umilany jest śpiewem smacznych ptaszków, a nocą rechotem żab znad stawu. Pokój ten doceniła też Mała Misia, która przeprowadziła tu swoje maluszki.

Wiosną 2022 Mała Misia wybrała ten pokój do wychowywania swoich dzieciątek Bieguska i Dreptaczka. Niestety, Dreptaczek zaginął latem.

Podczas wizyty 11 sierpnia 2022 w Kopalni Skarbów w Grajwie wypatrzyłem obraz, który mi się spodobał. Wodno-bagienne, północne i tajemnicze klimaty przypominają mi wędrówki po bagnach biebrzańskich. Obraz znalazł swoje miejsce w pokoju na piętrze i będzie cieszył oko nastrojem i szczegółami mokradeł. Rama w obrazie jest stosunkowo nowa, ale sam obraz ma już kilkadziesiąt lat.

Kawałek wolnej ściany pod zegarem okazał się dobrym miejscem na wyeksponowanie małego obrazka malowanego olejną farbą na kartonie, który kupiłem w 2002 roku w antykwariacie przy ulicy Kovacs w Bukareszcie. Nocny, zimowy widoczek, możliwe że z Transylwanii, skłania do poszukiwna na nim skradającej się postaci z krwią ściekającą po brodzie z długich zębów. Obrazek został zawieszony 15 sierpnia 2022.

Goła, drewniana podłoga powoduje, że pomieszczenie jest dość surowe, mało przytulne. Aby to poprawić, w ogłoszeniach OLX szukałem jakiegoś dywanu o tradycyjnym wzorze. Udało mi się wyszukać w Dywitach wełniany dywan, wyprodukowany w latach 60-tych, bez śladow używania, do tego bezpośrednio po profesjonalnym czyszczeniu i ozonowaniu.

W ogłoszeniach OLX znalazłem mosiężne kinkiety, wymagające renowacji. Przesyłkę z Mrągowa z kinkietami dostałem 30 sierpnia 2022. Jeszcze tego samego dnia odnowiłem je, wyczyściłem, w kinkiecie elektrycznym zmieniłem oprawki i zawiesiłem na ścianach. Efekt można zobaczyć na zdjęciach poniżej.

Końcówka grudnia 2022 przyniosła kolejną zmianę w pokoju. Z Grajwa została przywieziona eklektyczna, dębowa szafa, pasująca stylem do innych mebli w pokoju. Pochodzi z Belgii. Jest w bardzo dobrym stanie. Została zrobiona prawdopodobnie w pierwszej połowie XX wieku. Niewiele musiałem przy niej robić. Przykleiłem kawałek wykruszonego sęka z nogi i skleiłem pęknięcie, a potem lakierobejcą pomalowałem końcówki nóg. Miały one zdarty lakier, spowodowany myciem podłóg. Szafa jest nieco jaśniejsza od pozostałych mebli, ale myślę, że za 150 lat drewno będzie już na tyle pociemniałe, że nie będzie różnić się od pozostałych mebli. Poza tym szafa stoi w ciemnym kącie z dala od okna, do tego za drzwiami. Półmrok zamaskuje różnice w barwie.

30 grudnia 2022 roku pokój wzbogacił się o kolejny element ozdobny - koronę nad drzwiami. Środkowa część korony jest od jakiegoś mebla, do której dorobiłem podstawę i dołożyłem dwie skrajne tralki.

Korona w zegarze wiszącym na ścianie gryzła się stylem z obudową. Dostałem ją z zegarem w Grajwie, zupełnie przypadkową, taką jaka właśnie była pod ręką. W końcu zdecydowałem się na kupno bardziej odpowiedniej korony, typowo eklektycznej. Przesyłkę z koroną dostałem 7 lutego 2023. Efekt zmiany można zobaczyć na zdjęciu poniżej.

25 lipca 2024 z jakiegoś zapomnianego mebla wygrzebałem malowany na czarno korpus. Cały czas sądziłem, że jest to świecznik na dużą świecę. Gdy się bliżej przyjrzałem, to okazało się, że jest to korpus od lampy stołowej. W ciągu godziny powyciągałem ze swoich zasobów wszystkie potrzebne elementy, pomontowałem i wyszła z tego dość ładna lampa na stół.

Ostatni dzień sierpnia 2024 przyniósł w pokoju kolejne zmiany. Jeden ze stołów został usunięty, łóżko zostało przesunięte, a przy oknie stanęło biurko z nadstawką, wyniesione z pokoju zza ściany.

Wizyta w Grajwie 3 września 2024 zakończyła się przywiezieniem kolejnej akwaforty "Brama", autorstwa Alfreda van Neste. Tym razem obraz miał orientację pionową. Obrazy wiszące na ścianie nieco zmieniły swoją aranżację tak, aby dało się wpasować ten nowy obraz.