Nałaziłem się, zanim znalazłem wejście do tego ogrodu. Jest ono od strony Tybru, najbliżej do mostu Ponte Sisto. Na łażenie po ogrodzie miałem stosunkowo mało czasu, zaledwie 2,5 godziny. W końcu trafiłem na oazę ciszy i spokoju po tym ulicznym amoku. Bilet wstępu 4 euro. Obszar większy niż w Walencji, w której płaciłem za wstęp 1 euro. Pewnie w takich miejscach płaci się od hektara. W mieście wśród ludzi byłem nieco otępiały, za to w ogrodzie mnie z kolei ogarnął amok. Mało czasu, a tyle roślin do zobaczenia i przeszukania, czy nie ma gdzieś nasion.

W dolnej części ogrodu jest spora kolekcja palm i drzew z Afryki i Australii. Można znaleźć wiele gatunków azjatyckich z tej cieplejszej części Azji. Kolekcja kaktusów jest zamknięta w szklarni. Klimat Rzymu nie jest dla nich w pełni przyjazny. Zdarzają się tu zimą przymrozki. W głębi ogrodu teren się wznosi i na zboczach rośnie ładna kolekcja cyprysów i wielkich, zimozielonych dębów ostrolistnych. Przy kaskadzie wodnej ogromne platany, kilkusetletnie. Wśród okazów iglastych znalazłem też jedną sosnę zwyczajną, tylko w porównaniu z naszymi jakąś skromniutką. Widocznie ten ciepły klimat jej nie służy. Duża część drzew jeszcze bez liści. Niewiele gatunków znalazłem z tej części klimatycznej, jaka panuje w Polsce. Przy roślinach tabliczki tylko z nazwami łacińskimi i rejonem, gdzie gatunek występuje. Przy wielu roślinach brak tabliczek.