W okresie powojennym dwór został podzielony na kilka mieszkań. W związku z tym część drzwi została zamurowana, z kolei w innych miejscach w murach zostały wyrąbane nowe przejścia między pomieszczeniami. Staram się w miarę możliwości i potrzeb odtworzyć pierwotny układ komunikacyjny w budynku. Stara część domu posiada amfiladowy, dwutraktowy układ pomieszczeń. Nowsza część dworu  posiada również podobny układ, choć mam wątpliwości co do jednego przejścia. Z powodu przeciekającego dachu stropy, ściany i podłogi były w tragicznym stanie. Po remoncie dachu w 2020 roku wróciła nadzieja na doprowadzenie pomieszczeń do stanu pozwalającego na ich użytkowanie.

Między mieszkaniami 1/2 i 1/3 były pierwotnie drzwi, ale zostały zamurowane i pod tynkiem ślad po nich zaginął. Jednak po przeszukaniu ściany udało mi się dostrzec zarys otworu drzwiowego. Elektryczny młot udarowy stał się moim sprzymierzeńcem w poszukiwaniach. Okazało się, że pod tynkiem ukrywała się również drewniana belka tworząca nadproże. Powyżej belki cegły tworzyły łuk nad otworem drzwiowym. Szerokość otworu w ścianie na drzwi wynosi 160 cm, a wysokość od podłogi do belki nadproża 254 cm.

Między pokojami mieszkania 1/1 i 1/4 pierwotnie były wielkie, dwuskrzydłowe drzwi. Po wydzieleniu mieszkań drzwi zostały zamurowane. Szerokość otworu między deskami framugi wynosi 150,5 cm, a wysokość od progu do nadproża 247 cm. Od strony mieszkania 1/4 cegły były pokryte tynkiem, a naprzeciw drzwi została postawiona ścianka z płyty gipsowo-kartonowej. Podzieliła duży pokój o powierzchni 42 m na dwa mniejsze. W 2020 roku usunąłem cegły i ściankę. Pomieszczenia od razu zyskały na uroku. Myśl architekta projektującego dom znów stała się rzeczywistością.

Drzwi z kuchni w mieszkaniu 1/1 na korytarz również zostały zamurowane, a część korytarza za tymi drzwiami została przerobiona na łazienkę.