Zenobia śniada
Zenobia pulverulenta


 Data modyfikacji: 21 marca 2014

 
Występowanie. W naturze waystępuje na południowo-wschodnim wybrzeżu USA: Georgia, Karolina Południowa, Karolina Północna i Wirginia. Rośnie na mokrym, gliniastym lub torfowym podłożu.

Opis. Zenobia śniada przyjmuje formę krzewu o sezonowych liściach. Rośnie wolno, osiąga wysokość rzędu 0,5-1,5 m. Pędy pokryte niebieskawym nalotem, cienkie, wzniesione i lekko łukowato wygięte, luźno ułożone. Liście skórzaste, w czasie cieplejszych zim pozostają na roślinie. Jesienią liście przebarwiają się na kolor czerwony. Czasem tworzy rozłogi. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Kwiaty dzwonkowate, przypominają kwiaty konwalii, bardzo ozdobne. Mają 1-1,3 cm długości, są większe niż u konwalii. Mają czysto białą barwę, mogą mieć czerwone paski na płatkach. Zebrane są na końcach pędów w wyprostowane, szczytowe grona, długości do 20 cm. Zapachem przypominają anyż.
Uprawa. Roślina w pełni odporna na nasze mrozy, do -29 °C. Lubi gleby piaszczyste lub torfowe, kwaśne, wilgotne, przepuszczalne. Przycinane krzewy szybko się zagęszczają. Nadaje się na wrzosowiska i jako towarzystwo innych kwasolubnych roślin, np. azalii. Roślina u nas rzadka, głównie spotykana w kolekcjach dendrologicznych.

Dębiany. Roślina zamówiona 23 kwietnia 2009 poprzez aukcje internetowe Allegro od użytkownika me-studio. Miała wysokość 60 cm, z dużą ilością pąków kwiatowych, została przysłana 4 maja 2009. Do gruntu została posadzona 9 maja 2009. Po bardzo mroźnej i długiej zimie 2009/10 niektóre pędy zostały wymrożone. Druga roślina została kupiona wysyłkowo ze szkółki roślin ozdobnych Zapach Zieleni w Kamieńcu Ząbkowickim. Przysłana została 18 marca 2014.