Wierzba
Boyda
Salix boydii
|
Data
modyfikacji: 1 kwietnia 2013
|
|
|
Jest
to malutkie drzewko o niewielkich, ciemnozielonych, sztywnych listkach.
Jest
to perełka w ogrodzie. Rośnie bardzo wolno. Osiąga 0,5 m wysokości.
Kupiłem
ją we wrześniu 2001 roku. Początkowo rosła w sąsiedztwie świerka
białego
i serbskiego. Ale tamte drzewa rosną szybko i wkrótce wierzba
zupełnie
zaczynała znikać w ich otoczeniu. W kwietniu 2007 roku przesadziłem ją
w pobliżu
zejścia do piwnicy. Jest teraz dobrze eksponowana, mimo malutkiego
rozmiaru.
Listki rozwijają się dość późno. Początkowo są siwe, pokryte
kutnerem,
a później stają się ciemnozielone.
Miejsce też jednak nie jest najlepsze, bo słońce tam mocno świeci i
wysusza
za mocno glebę. Kupiłem kolejny egzemplarz 18 maja 2009 w
szkółce
"Drzewa i Krzewy" przy ul. Sielskiej w Olsztynie. Wierzba ta została
posadzona 13 czerwca 2009 w pobliżu pierwszej wierzby.
|
Wierzba
ta została znaleziona w końcu XIX w. w Szkocji, w Glen Fiagh
(góry
Angus) przez rolnika-botanika Williama Boyda. Nikt więcej jej już nie
spotkał
w środowisku naturalnym. Prawdopodobnie jest to naturalny mieszaniec S.
lanata i S. reticulata lub S. lapponum i S.
reticulata.
Jest to jedna z najmniejszych wierzb, która po 10 latach dorasta
do
30 cm wysokości. Liście są prawie okrągłe, szorstkie, z wyraźnymi
żyłkami,
szarozielone do srebrzystych, długości 1-2 cm. Pędy są wzniesione,
stosunkowo
grube, nagie, ciemnobrązowe z wyraźnymi węzłami. Kwitnie w kwietniu i
maju. Kwiaty pojawiają się w niewielkiej
ilości i ukazują się przed liśćmi. Są niepozorne, srebrzyste, około 1
cm
długości, prawie okrągłe. Owoców jak dotąd
nie zaobserwowano. Wymaga gleby próchnicznej, o dobrym drenażu i
słonecznego
stanowiska. Rozmnażać można z sadzonek zielnych latem. Nadaje się do
ogrodów skalnych i pojemników.
|