Występowanie. Krzew pochodzi z Azji Wschodniej i Himalajów.

Opis. Należy do rodziny różowatych. Dorasta do 1,5 m wysokości. Pędy ma luźne, wygięte ku ziemi, liście długie, jasnozielone. Kwiaty w kolorze żółtym, zebrane są po kilka sztuk, intensywnie pachnące. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Owoce jadalne, bardzo smaczne, soczyste, o kształcie śliwki, długości około 2 cm, barwy purpurowej. Owoce obsypują krzew tak, że gałęzie się wprost uginają od nich. Liście prinsepii mandżurskiej w przeciwieństwie do chińskiej nie są piłkowane. Krzew wcześnie gubi liście, bo zaraz po dojrzeniu owoców.

Uprawa. Prinsepia to niezwykle rzadko spotykany krzew w naszym kraju. Gatunek warty rozpropagowania nie tylko ze względu na walory użytkowe ale i niewątpliwy urok tej mało znanej rośliny. Owoce są bardzo atrakcyjne. Krzew rozpoczyna wegetację bardzo wcześnie. Nadaje się do chłodnych rejonów Polski. Najlepiej rośnie i owocuje na glebach piaszczystych, wapiennych. Wymaga stanowiska słonecznego. Lepiej owocują krzewy sadzone po 2-3 sztuki, lecz pojedynczy krzew też obficie owocuje. Co do gleby niewybredny, całkowicie mrozoodporny, nie wymaga oprysków.

Dębiany. Sadzonkę zamówiłem 26 lutego 2008 od sprzedawcy z aukcji internetowych Allegro o nazwie stokrotka-a. Przesyłka z sadzonkami dotarła 29 lutego. Roślina została posadzona w sadzie 24 lipca 2009 w pobliżu prinsepii chińskiej.