Występowanie. Modrzew syberyjski w naturze występuje na obszarze Rosji od Archangielska na zachodzie po jezioro Bajkał na wschodzie oraz od tundry na północy po Mongolię na południu i zachodnie Chiny. Rośnie na obszarach górskich od 500 do 3500 m n.p.m.

Opis. Modrzew syberyjski na naturalnych stanowiskach osiąga do 30-45 m wysokości. Uprawiany w Polsce dorasta do 10 m wysokości i 3-4 m średnicy korony. Drzewo charakteryzuje się smukłą, stożkowatą koroną. Igły są długie, osadzone na krótkopędach, w pęczki liczące od kilkunastu, do kilkudziesięciu sztuk. Opadające na zimę. Roślina jednopienna. Kwiaty żeńskie są okazałe, męskie niepozorne, otwierające się przed, lub w czasie rozwoju liści. Szyszki duże, brązowe i jajowate, z małą liczbą łusek, pozostające na drzewie do kilku lat.

Uprawa. Drzewo rośnie dość wolno, wolniej od modrzewia dahurskiego i znacznie wolniej od modrzewia europejskiego. Wegetacja jest przesunięta o około 2-3 tygodnie w stosunku do modrzewia europejskiego – wcześniej rozpoczyna wzrost wiosną ale i wcześniej jesienią przebarwia się i zrzuca igły. Próby szerszej uprawy tego gatunku w Europie nie powiodły się. Uprawa jedynie w chłodniejszych regionach daje dobre rezultaty.