Pochodzenie. Odmiana pochodzi z Francji. Opisana została po raz pierwszy w literaturze naukowej w roku 1887.

Opis. Jest to drzewo o sezonowych liściach, osiągające wysokość do 8 m i szerokość do 6 m. Korona przyjmuje kształt kulisty. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono. Dojrzałe liście są plamiste z plamami barwy ciemnozielonej, jasnozielonej i żółtej. Młode liście mają barwy jasnożółte i jasnozielone. Drzewo dorasta 6 m wysokości. Odmiana rzadko spotykana w Polsce.

Uprawa. Odmiana nie ma szczególnych wymagań glebowych. Lepiej rośnie jednak na glebach wilgotnych. Jest wytrzymała na sól spływającą z dróg. Preferuje gleby o odczynie obojętnych i zasadowym. Powinna być sadzona w miejscach słonecznych lub półcienistych. Jest bardzo wytrzymała na warunki miejskie i mróz. Może rosnąć na terenie całego kraju (strefy 5-8 USDA).

Dębiany. Drzewko znalezione 14 czerwca 2011 w szkółce w Szczęsnem koło Olsztyna. Miało wysokość około 1,7 m, szczepione. Do gruntu przy mniejszym stawie zostało posadzone 18 lipca 2011. Rośnie od strony dworu, w pobliżu korkowców amurskich.