Opis. Jodła jest określana jako jednobarwna, ponieważ igły od spodu nie mają charakterystycznych jaśniejszych pasków, jak inne jodły.

Dębiany. Pierwsze moje podejście do jodły kalifornijskiej było wiosną 2004 roku. Kupiłem dorodną jodłę w PUDIZie w Olsztynie. Jednak już z końcem lata jodła była zupełnie uschnięta. Może jednak nie tędy droga. Kolejnym razem spróbowałem inaczej. Kupiłem dwa zdechlaki (maj 2005). Jeden po obniżonej cenie, za 5 zł, w Barczewie, a drugi miesiąc później, malutki i wątlutki, ponownie w PUDIZie za 3,50 zł. Ten z Barczewa wyglądał na przemarzniętego, ale widać było, że wyrosły mu nowe, zdrowe gałązki. Przedstawiam niżej portrety tych zdechlaków. Ten chudy w małej doniczce, z korzeniami wyłażącymi na zewnątrz został posadzony naprzeciw wejścia do piwnicy, a ten w dużej doniczce powędrował do sadu. Ten wyższy długo jednak nie posiedział u mnie. Jesienią w okolicach 1 listopada padł łupem jakiegoś mało rozgarniętego złodzieja. Sadzenie tego na cmentarzu na grobie nie jest dobrym pomysłem. Ten egzemplarz niższy, bardziej zielony, został posadzony przy ogrodzeniu sadu. Po jakimś czasie okazało się, że igły mają jednak jasne paski pod spodem, czyli nie jest to jodła kalifornijska.

Kolejny okaz jodły kalifornijskiej kupiłem w PUDIZie 7 maja 2007. Nieco rosochaty, ale o swoistym charakterze. Młode gałązki rozwijały się jak trzeba. Swoje miejsce w Dębianach znalazł przy nowej części dworu od strony południowej. Jednak w 2009 roku był już uschnięty.

Kolejna jodła została znaleziona 1 lipca 2009 w szkółce w Szczęsnem. Została posadzona 5 lipca 2009 w miescu uschniętej jodły po południowej stronie domu.