Michał Kajka, Dom Rodzinny Rodzinna strzecho, co mi w tęskności Słyniesz z uciechy od mej młodości! Niech lśnią z uciechy wspaniałe grody, Rodzinnej strzechy milsze zagrody! Niech w innym kraju pachną owoce Tak jakby w raju kwiaty urocze. Niech cudze strony chwali kto inny, Ja - swe zagony i dom rodzinny! Dźwięk ojców mowy, rodzinna strzecha I umysł zdrowy - jest ma uciecha!

Michał Kajka, O Mazurskich Jeziorach (fragment) O jeziora tak wspaniałe, Co zdobicie nasze strony, Czyli wielkie, czyli małe, Każdy z nas zadowolony I podziwia wasze brzegi, Wasze kształty i też biegi. Kiedy stanę przy twym brzegu I tam wątek myśli snuję O twym kształcie, o wód biegu, Serce jakiś powab czuje, Wzrok zaś śledzi przestrzeń wkoło, Jakoś raźnie i wesoło. W dali gdzieś tam łódka płynie I po falach się unosi, Z łodzi rzewna piosnka płynie, Co ją pierś mazurska głosi, A jej wdzięczne, miłe tony Echem płyną na wsze strony.

Michał Kajka nie doczekał powrotu Polski na Mazury i odrodzenia języka polskiego, umarł w 1940 roku. W Ogródku w domu, w którym mieszkał, znajduje się muzeum poświęcone jego pamięci.