Znakiem nadchodzącej wiosny dla mnie nie są jaskółki, ale właśnie żurawie. Ich donośny głos można usłyszeć ze znacznej odległości. Pierwszą oznaką wiosny jest ich klangor dochodzący gdzieś z góry, znad głów. Można dostrzec wtedy wielkie ich klucze lecące w kierunku północnym. Gdy na polach leżą jeszcze płaty śniegu, z rana i wieczorem dochodzi zza parku ich głos. Żurawia trudno jest dokładniej obejrzeć, gdyż ptaki te są bardzo płochliwe. Latem nie są już tak głośne, zachowują się bardziej dyskretnie. Ale nadchodząca jesień ponownie przynosi poranne okrzyki niosące się z pól leżących za parkiem. Charakterystyczne okrzyki można usłyszeć jeszcze w październiku, gdy ostatnie spóźnione klucze przelatują w drodze z gdzieś północy do ciepłych krajów.