Za renowację szafy zabrałem się 15 października 2020. Na początek wziąłem się za oczyszczanie drzwi ze starej farby. W ruch poszły skrobaki, dłuta i opalarka. Zdemonowałem z drzwi ozdobne listewki. Łącznie było ich kilkadziesiąt sztuk - większych, mniejszych i zupełnie malutkich. Najwięcej roboty było przy czyszeniu listew w postaci perełek. Każdą perełkę trzeba było osobno czyścić i szczeliny między nimi. Po wyczyszczeniu trzeba było poprzybijać i poprzyklejać z powrotem oczyszczone elementy. Zeszło mi na to półtora dnia. Gdyby ktoś odnawiał tę szafę w celach zarobkowych, to byłoby to zupełnie nieopłacalne. Ja w ramach hobby mogłem poświęcić na to dowolną ilość czasu. Jak zwykle przy tego typu pracach, zawsze miałem futrzane towarzystwo.

Oprócz monety w szczelinach w szafie znalazłem też łuskę od naboju do sportowego karabinka KBKS. Z takiego karabinka miałem okazję strzelać podczas pobytu na obozie przysposobienia obronnego, latem 1975 roku w Gibach, koło Sejn, nad jeziorem Gierat. Opiekunem mojej grupy był Adolf Ciombor, który opowiadał nam o wydarzeniach z II wojny światowej i ofensywie wojsk radzieckich, które forsowały przesmyk na jeziorze Pomorze koło Gib. Tak dużo żołnierzy ginęło, że kolejne grupy przechodziły już suchą nogą po trupach przez przesmyk. Opowiadał też o woźnicy, który został zastrzelony, gdy jechał wozem przez las. Po strzale w serce pozostał w takiej pozycji, jak siedział. Po jakimś czasie od wozu został odczepiony i skradziony koń, potem zniknęły koła, a woźnica jak siedział, tak siedział.

Prace przy renowacji zatrzymały sią na dość długi czas. Dalsze prace rozpoczęły się w połowie września 2022. Szafa została przywleczona z graciarni do kuchni. Przeznaczona została do wykorzystania w pokoju południowo-zachodnim na piętrze, który w ostatnim czasie był remontowany i doprowadzony do stanu używalności. Tym razem na warsztat poszedł korpus szafy. Lewa pionowa listwa została wykorzystana po oczyszczeniu ze starej farby, natomiast prawa została zrobiona na nowo. Zrobiłem znacznie solidniejsze mocowanie tych listew. Pouzupelniałem brakujące drobne elementy w szafie i zrobiłem mocowanie korony. Trochę nagłowiłem się, w jakiej formie zrobić górę szafy, jakie dać gzymsy. Efekt można zobaczyć na zdjęciach.

Nogi w szafie musiałem dać całkowicie nowe. Kikuty po starych nogach uciąłem, a nowe przymocowałem najpierw do deseczek, które następnie przymocowałem na klej i wkręty do spodu szafy. Na bokach, w dolnej części szafy przymocowałem listwy, które zakryły poszarpane dolne krawędzie desek. Krawędź listwy została przefrezowana i ma delikatny profil.

Trochę rozterek miałem ze szczytem szafy. Ślady na deskach sugerowały, że była na szczycie szafy ozdoba w kształcie zakręconych baranich rogów. Próbowałem odtworzyć na papierze i wycinać zbliżony kształt, ale efekty mnie nie zadowalały. W końcu zdecydowałem się na kupno gotowej, klasycznej korony z sosnowego, klejonego drewna. Nie do końca jestem zadowolony z efektu, bo czuję dysonanas między wiejską, robioną przez rzemieślnika szafą, a klasyczną koroną. Na szczęście korona jest połączona z szafą na kołki i w każdej chwili można ją zdjąć i zmienić na bardziej pasującą.

W szafie górne narożniki były zaokrąglone. Przy tej nowej koronie sprawiały kłopot i trzeba było je wyprostować. Przyciąłem je na skos i porobiłem wstawki. Wypełniłem też wnękę w górnej części z boku.

Listwa znajdująca się na prawej krawędzi szafy była mocno zniszczona przez robaki i spróchniała. Zrobiłem ją od nowa starając się odtworzyć jej formę z dwoma podłużnymi rowkami.

W drewnie było jeszcze dużo dziur po gwoździach. Nie lubie stosować żadnych szpachlówek. Sposób jest prosty i szybki, ale z trwałością nie bywa najlepiej. Po latach często szpachlówka się wykrusza. Nie zawsze też bejcuje się tak jak drewno. Lepszym dla mnie sposobem jest wbicie w dziurę kołeczka posmarowanego klejem. Potem kołeczek ucina się, wyrównuje dłutem i jeszcze przy miękkim kleju szlifuje papierem ściernym. Powstający pył łączy się z klejem i maskuje go w szczelinach.

Przy szafie była też połówka jakiejś tralki, do tego z niewielkim ubytkiem. Wykorzystałem ten element i umieściłem we wnęce pod koroną. Dokleiłem też kawałeczek wióra ze starego drewna dębowego i dłutem wyprofilowałem właściwy kształt.

Szafa jest masywna i bardzo stabilna. Jeżeli nie zostanie przez kolejnego właściciela wyrzucona czy spalona i nie narażona na wilgoć, to będzie mogła służyć przez następne pokolenia. Nawet po różnych uszkodzeniach drewno daje się bardzo łatwo odnawiać i uzupełniać braki. Współczesne meble będą przemijać, zamieniać się w kupkę odpadów, będą zastępowane kolejnymi zrobionymi z kleju i wiórów, a ta szafa będzie trwać i trwać.