Wierzba Wimmera
Salix x wimmeriana Gren. et Godr.


Data modyfikacji: 2 maja 2017


 
Pochodzenie. Jest to mieszaniec S. purpurea × S. caprea. Synonim: S. daphnoides × S. elaeagnos.

Opis. Rośnie w formie wyprostowanego, wysokiego krzewu. Młode pędy pokryte są szarymi włoskami, później są nagie i błyszczące, barwy żółtawej. Liście sezonowe, podługowate do lancetowatych, nieregularnie i delikatnie piłkowane. Z wierzchu mają barwę ciemnozieloną, od spodu szarą lub niebieskozieloną, młode pokryte jedwabistymi włoskami. Kotki prawie siedzące.

Uprawa. Wierzba Wimmera jest całkowicie odporna na mróz, wytrzymuje temperatury poniżej - 29°C. Podatna jest jednak na rdzę.



Dębiany. Krzew kupiony w Mera Flor w Bartoszycach 15 marca 2008. Na plakietce była nazwa "Wierzba willmeriana". Nie udało mi się znaleźć we wszelkich dostępnych bazach danych nawet śladu takiej wierzby. Dopiero dzięki informacji otrzymanej poprzez e-mail od osoby prowadzącej szkółkę roślin ozdobnych tajemnica się wyjaśniła i teraz wiem, że jest to wierzba Wimmera. W moim ogrodzie pędy tej wierzby chętnie zjadają zimą sarny.