Sosna pinia
Pinus pinea L.

Data modyfikacji: 16 kwietnia 2017


 
Występowanie. Sosna pinia występuje na północnym wybrzeżu Morza Śródziemnego, od Hiszpanii po Cypr oraz na południowym wybrzeżu Morza Czarnego.

Opis. Jest to długowieczne drzewo iglaste z szeroką koroną, dorastające nawet do 25 metrów w klimacie śródziemnomorskim. Igły są długie, do 20 cm długości, ciemnozielonej barwy, sztywne i zaostrzone. Szyszki pinii są masywne, jajowate, długości 12 cm i szerokości 10 cm, łuski silnie zdrewniałe. Nasiona pinii zawierają duże ilości tłuszczu i są jadalne.

Uprawa. Sosna pinia nie ma dużych wymagań glebowych. Rośnie nawet na piaszczystym podłożu. Drzewo ozdobne – w obszarze śródziemnomorskim często sadzone wzdłuż ulic, w parkach i ogrodach. Wytrzymuje temperaturę do -20°C, dlatego w surowe zimy wymaga okrycia.

Dębiany. Sadzonka została zamówiona 8 sierpnia 2008 poprzez aukcje internetowe Allegro (marcin_arr), szkółka "Sekwoja" w Mściszewie koło Murowanej Gośliny. Przysłana została do Dębian 14 sierpnia 2008. Roślina została pozostawiona na zimę na zewnątrz, wkopana z doniczką do ziemi. Niestety, nie przetrwała silnych mrozów.


Zdjęcia poniżej przedstawiają szyszki pinii znalezione w Rzymie w 2001 roku. Na kolejnym zdjęciu są nasiona pinii wygrzebane z szyszki, a dalej rozłupane nasiono z orzeszkiem piniowym w środku.






Porcja nasion została zamówiona 11 stycznia 11 we Florpaku, a przysłana 9 lutego 2011. Nasiona pochodzą z Włoch. Wysiane zostały do doniczki 10 kwietnia 2011, która była przechowana w zimnej piwnicy do maja. Latem w donicznce pojawiły się siewki. Kolejne zimy roślinki spędzały pod dachem w zimnym pomieszczeniu, ale w dodatniej temperaturze. Ostatecznie w Debianach zostały dwie sosny pinie w oddzielnych doniczkach.