Sosna błotna Pinus uliginosa Neumann Data modyfikacji: 14 czerwca 2010   Trzy siewki zamówione zostały poprzez aukcje internetowe Allegro (jacekwy) 5 sierpnia 2008. Przysłane zostały 14 sierpnia. Sosna błotna spotykana jest w górach południowej i środkowej Europy od Pirenejów po Wschodnie Karpaty. W Polsce sosna błotna występuje na kilku izolowanych stanowiskach w niższych położeniach górskich oraz sporadycznie na niżu. Najbardziej znanym miejscem, gdzie można ją spotkć jest Wielkie Torfowisko Batorowskie w Górach Stołowych. Sosna błotna z tego stanowiska została opisana po raz pierwszy przez Neumanna w 1838 roku. Sosna błotna rośnie w formie krzewu lub niewielkiego drzewa pokrytego czarną lub brunatnoczarną, drobnołuszczącą się korowiną. Szyszki są szarobrązowe, asymetryczne. Osiąga wysokość zazwyczaj 3-10 m. Rośnie na wysokościach od 1000 do 2300 m.n.p.m. Sosna błotna jest gatunkiem rzadkim i zagrożonym wyginięciem. Od 1983 r została objęta ochroną gatunkową, a w 2004 została wpisana na listę gatunków będących pod ścisłą ochroną.   Do dziś niejasne jest położenie sosny błotnej w pozycji systematycznej i trwają ciągle spory na ten temat: P. mugo nothosubsp. rotundata (Link) Janchen & Neumayer 1942, P. x rotundata. Często uznaje się, że jest to jedna z form mieszańca międzygatunkowego sosny drzewokosej (P. x rhaetica). Czasem traktowana jako osobny gatunek P. rotundata Link lub jako P. uliginosa G. E. Neumann ex Wimmer. Dodatkowo używane synonimy: P. humilis Link, P. pseudopumilio (Willk.) Bech, P. obliqua Sauter. Większość biologów uważa tę sosnę za mieszańca, ale nie ma zgody co do tego, jakich gatunków. Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie wykazały, że najwyższe podobieństwo genetyczne Pinus uliginosa występuje do Pinus mugo Turra (I=0,90).