Śliwa wiśniowa odm. divaricata, ałycza
Prunus cerasifera var. divaricata, Prunus divaricata, Prunus myrobalana


Data modyfikacji: 26 maja 2015

 
Występowanie. Ałycza jest odmianą śliwy wiśniowej, pochodząca z Kaukazu. Dziko rosnąca spotykana jest na Półwyspie Bałkańskim, Krymie, Kaukazie, Azjii Mniejszej, Azji Środkowej. Ałycza mylona jest z mirabelką, która jest mieszańcem pochodzącym od śliwy domowej. Pomyłka nie jest aż tak wielka, ponieważ śliwa domowa pochodzi od śliwy wiśniowej. Można więc powiedzieć, że mirabelka jest wnuczką ałyczy.

Opis. Drzewo to dorasta do 10 m wysokości. Kwitnie na biało przez krótki okres czasu w kwietniu, a owoce barwy czerwonej, różowej lub żółtej dojrzewają w sierpniu. Są kuliste, drobne, soczyste i słodkie.

Uprawa. Ałycza wymaga stanowisk słonecznych, gleba powinna być żyzna, próchnicza, przepuszczalna. Wytrzymała jest na suszę, ale może przemarzać. Ałycza wykorzystywana jest jako podkładka do innych, szlachetnych odmian śliw. Nadaje się na naturalne i formowane żywopłoty, również obronne ze względu na kolczaste młode gałązki. Gęsto posadzona ałycza stanowi barierę nie do przebycia. Można z niej utworzyć tani żywopłot, ponieważ wystarczy odpowiednio gęsto wysiać pestki ze śliwek ałyczy.

Dębiany. Trzy krzewy ałyczy kupiłem 15 października 2007 w PUDIZie w Olsztynie. Sadzonki ałyczy z gołym korzeniem są bardzo tanie. W Dębianach nie może zabraknąć tak pospolitego drzewa jak ałycza.




Jesienią 2009 roku zebrałem w Kortowie nad jeziorem, na terenie dawnej jednostki wojskowej trochę owoców ałyczy. Wrzuciłem je do doniczki z mieszaniną piasku z odkwaszonym torfem i wstawiłem do zimnej piwnicy do stratyfikacji. W połowie kwietnia doniczki zostały wystawione na zewnątrz i po dwóch tygodniach w doniczce już się zazieleniło od szybko rosnących, silnych siewek.