Sibirea
ałtajska
Sibiraea altaiensis (Laxm.) C. K. Schneid., Sibiraea
laevigata (L.) Maxim.
|
Data
modyfikacji: 9 stycznia 2014
|
|
|
Występowanie. Sibirea ałtajska
rośnie w widnych lasach, na
zboczach,
łąkach, nad strumieniami. Naturalne stanowiska występują w Chinach
(Gansu,
Qinghai, Xining), Kazachstanie, na Syberii i w południowo-wschodniej
Europie
(Bośnia, Chorwacja). Azjatyckie i europejskie populacje sibirei
ałtajkiej
są bardzo odległe od siebie, o około 5 tys. km.
Opis. Gęsty krzew o
zaokrąglonym pokroju, o wysokości do 1 m. Liście
niebieskawe,
gładkie z metalicznym połyskiem, bardzo ładne. Ułożone są na końcach
pędów
w gęste rozetki. Jesienią przybierają barwy od żółtej przez
pomarańczową
i czerwoną, aż po brąz. Wyschnięte, poskręcane liście pozostają na
krzewach
do wiosny, chronią gałązki przed słońcem i wysuszającym wiatrem.
Kwitnie
w czerwcu i lipcu. Drobne białe kwiatki zebrane są w długie
rozgałęzione
wiechy.
Uprawa.
Roślina odporna mrozy (strefy 6-8 USDA).
Lubi
gleby piszczyste do gliniastych, odczyn pH 7-7.5, o przeciętnej
wilgotności,
nie lubi gleb podmokłych. Bardzo odporna na suszę. |
Dębiany.
Sadzonka pochodzi z Gospodarstwa
Szkółkarskiego w Zawadzie Nowej koło Policznej. Przysłana
została 26 lutego 2009. Została posadzona do gruntu 29 czerwca 2009.
Rośnie koło pomnikowej lipy, przy magnolii 'Ricky'.
|