Występowanie. Modrzew dahurski pochodzi z północno-wschodniej Azji. Jest najbardziej wysuniętym na północ gatunkiem modrzewia, rosnącym w tajdze.

Opis. Drzewo o sezonowych igłach. W Polsce dorasta do wysokości 8-20 m i 3-6 m średnicy korony. Tworzy drzewa o stożkowatym pokroju. Rośnie wolniej i osiąga mniejsze rozmiary niż odmiana Ruprechta. Jest całkowicie odporny na mróz, choć może być uszkadzany przez spóźnione wiosenne przymrozki. Jesienią igły przebarwiają się na kolor żółty. Wegetacja jest wcześniejsza o około 2-3 tygodnie w stosunku do modrzewia europejskiego. Wcześniej też jesienią przebarwia się i zrzuca igły. Pień ma barwę szarobrązową, gałązki są żółtobrązowe, opadające lekko ku dołowi. Szpilki mają barwę jasnozieloną. Osadzone są skrętolegle na krótkopędach w pęczkach po kilkanaście do kilkudziesięciu sztuk. Roślina jednopienna. Kwiaty żeńskie różowe, okazałe, stojące na gałązkach, męskie niepozorne. Szyszki tego modrzewia są małe, długości 2,5 cm. Młode mają barwę zieloną lub fioletową, a dojrzałe brązową. Na gałązkach stoją pionowo. Mogą pozostawać kilka lat na drzewie.