Występowanie. Drzewo to spotkać można wokół Morza Śródziemnego. Występuje także w północnej Hiszpanii i północno-zachodniej Francji.

Opis. Drzewo zimozielone, wysokości do 12 m i szerokości korony do 12 m. Liście skórzaste, ciemnozielone.

Uprawa. Drzewo mało odporne na mróz - strefy 8A 10B USDA, co oznacza, że w Polsce nie przetrwa w gruncie. Gleba powinna być lekka, sucha lub średnio wilgotna, przepuszczalna, o odczynie kwaśnym lub obojętnym.

Dębiany. Żołędzie zostały zebrane 28 września 2008 w ogrodzie botanicznym w Walencji w Hiszpanii. Kolejną porcję kiełkujących już żołędzi i samosiewy przywiozłem z ogrodu botanicznego w Rzymie, w którym byłem 14 marca 2009. W ogrodzie tym rośnie wiele dębów ostrolistnych, ogromnych, z mnóstwem żołędzi leżących pod drzewami, z których większość o tej porze roku wypuściła już długi korzeń. Samosiewy te są niszczone, aby w szybkim tempie ogród nie zmienił się w dębową dżunglę. Wszystkie siewki wymarzły mi w doniczkach w czasie bardzo mroźnej zimy 2009/10. Sadzonkę zamówiłem 2 sierpnia 2010 w Gospodarstwie Szkółkarskim w Zawadzie Nowej koło Policznej. Przysłana została 13 sierpnia 2010. Też mi nie przetrwała zimy. Następna została przysłana z tej samej szkółki 22 sierpnia 2013. To drzewko zabieram na zimę do nieogrzewanego pomieszczenia.

Żołędzie z Walencji i Rzymu różnią się rozmiarem i kształtem, tak jakby pochodziły z różnych gatunków dębów. Sprawa jest do wyjaśnienia. Żołędzie z Rzymu są pewniejsze, gdyż rośnie tam wiele olbrzymich drzew tego gatunku i nie zauważyłem też dębów innych gatunków. Jest więc nadzieja, że siewki stamtąd są czyste gatunkowo. W ogrodzie botanicznym w Walencji jest kilka różnych gatunków dębów, często rosnących w pobliżu siebie.