Dąb libański
Quercus libani Olivier


 Data modyfikacji: 27 maja 2015

 
 Występowanie. Naturalne stanowiska dębu libańskiego spotkać można w górach Syrii i Libanu.

Opis. Jest niedużym drzewem, dorastającym w miejscach swojego występowania do 10 m wysokości. W Polsce osiąga wysokość około 4-6 m. Jest gatunkiem bardzo rzadko spotykanym w naszym kraju. Można go zobaczyć głównie w kolekcjach dendrologicznych. Liści długości do 10 cm długości, kszatłu lancetowatego. Krawędzie liści ząbkowane lub piłkowane. Jesienią przebarwiają się na czerwono lub żółto. Jego żołędzie osiągają do 2,5 cm średnicy, są dużo większe niż u innych gatunków dębów. Kora dębu libańskiego ma barwę szarą z pomarańczowymi pęknięciami. Brązowe liście trzymają się na gałęziach przez całą zimę.

Uprawa. Dąb libański jest tolerancyjny na rodzaj gleby i stanowisko. Najlepiej rośnie na glebach o odczynie obojętnym, średnio wilgotnych i suchych. Doskonale radzi sobie zarówno w pełnym słońcu, jak i w cieniu. Według danych znalezionych w internecie, wytrzymuje temperatury do -20°C, ale w ostrzejsze zimy może przemarzać. Dlatego warto sadzić go w miejscach osłoniętych i zacisznych.
Dębiany. Roślina została zamówiona 9 lipca 2008 przez aukcje internetowe Allegro (Cedzyki). Przesyłka z dębem dotarła do Dębian 30 lipca. Do gruntu dąb został posadzony 3 lipca 2009 roku. Rośnie w pobliżu głównego wejścia do dworu, na lewo od schodów.

Zima 2009/10 była bardzo mroźna i wyjątkowo długa. Obawiałem się, jak ten dąb zniesie tak ciężką zimę, tym bardziej że posadzony jest po północnej stronie domu. Jednak na wiosnę nie zauważyłem nawet jednej wymarzniętej gałązki. Okazało się, że dąb ten jest całkowicie odporny na nasze mrozy. Mimo, że temperatura przez kolejne zimy spadała niemal do -30 stopni, to nie zauważyłem nawet najmniejszego uszkodzenia mrozowego.